O geldiginde, ben gitmis olacagim!

Ölüm her aklina geldiginde,
Ah edip, vah edip inleme
O geldigi zaman sen gitmis olacaksin...
Demisti ya üstat, ben o sayfalarca ÇİLE çektiren o kitabin en cok bu misralarina mihlamistim kalemimi.
Üzerini rengarenk fosforlu kalemlerle de cizdim, sevimli olamadi gozumde...

Uzerine bu kadar laflar tukettigim, oldurmekten beter ettigim, arkasindan ah vah diye inledigim her ne varsa, her kim varsa , bir gun hepsinden gitmis olacagim halbuki...

Hadi itiraf et okur, sen de kendi cenazeni gormek icin yanip tutusuyorsun di mi? Misal ben Tesfikiye'den defnedilmeyecegim kesin ama isterdim, rayban sponsorlu falan degil, bildigin sessizce aglamali,kameralardan uzak, ama zor... Herkes koyunun yagmurlarinda yikansin tabi neticede.

Benim icin annecigimin yaninda bir mezar kazdiklarini soylemis miydim size? İnat edip 52 saat olmeyince yerime bir baskasini koydular. Ölü cok, toprak yok... Ama mezarimi gordum nihayetinde. Orayi da kaptirdik simid, neresine gomerler acaba beni annemin...

Ölüm bu sehr-i istanbul'da olacaksa mesela, nasil defnedecekler beni... Bi dunya cenaze araci, belediye, masraf...

Konu bu degil, konu da yok zaten...
Aklima gelesiye yaziyorum soguktan buzusen beynimle, misal dogalgaz faturasi bile olduresiye bir darbe son gunlerde...

Senin icin ölürüm dedigim kim varsa, ölmedim hicbiri icin ben... Ne diye ölecekmisim hem! Böbregimi veririm, kan veririm yasamsal faaliyetimi sekteye ugratmayacak bilimum ic organimi veririm de onlarin hicbirine nefesimi veremem misal... Bir seferinde denemistim ben bunu...
Bir bayram gunu sirf aramadi beni diye tum cocukluk ve astimli hallerimle nefesim tikandi aglarken, aldim nefesi, veremedim... Evde bir panik havasi apar topar acile, yolda da kesik kesik, icimde bir nefes birikintisi, birine vermem lazim sanki.. Sakinlestirici serumlar, kevgire donmus bi vucut indeksi hep iniste... Donuste evinin isiklari yanik gorunce bir aglama nobetiyle devam eden seruvenim amcandan gelen yilin kufuruyle son bulmustu... Ona bile verememistim dusun...

Simdi hic ses cikmiyor, öldü mü acaba lan diye düsünmekten alamiyorken kendimi allah razi olsun vatsapi yaratan zihniyetten... Son gorulme saati bugunu gosterirken halbuki hic bir canli ölümü tatmamistir degil mi, peki neden giripte dünya sacmasi mesajlarindan birini yazmiyor "butun suc calar saatini kurmayi unutan genel kurmaylardaydi daydaydiday dom" diye...

Bazi insanlar ölmüyor da seni öldürüyor soyut dünyasinda. O zaman ruhuna bir fatiha sesi bile gelmiyorken hala tüm yildonumlerin kutlansin istiyorsun,cenazeni bile gormedigin halde yasarken ölmusken...

Pireyle yaktigim tum yorganlar ,bi kasik suda tusunami yarattigim bogulmalar adina, öldürmeyen allah öldürmüyor iste...